zondag 16 september 2012

De mythe van de olijfboom

Olijfbomen, ik heb er iets mee. Of het nu door onze verbondenheid met Lesvos komt, of door de grillige vormen en de vaak uitzonderlijk hoge leeftijden van zo'n boom, ik weet het niet. Een olijfboom van 300 jaar oud of meer is geen uitzondering.
Bij ons in de tuin staan ook olijfboompjes, maar hele jonge exemplaren. Als het vriest in de winter, ben ik druk in de weer ze te beschermen tegen de vorst.

De olijfboom behoort tot de oudst gecultiveerde boom in de wereld. Studies hebben bepaald dat het oorspronkelijke centrum van het kweken gelegen was in de oude wereld (Israël,Palestina, Libanon, Cyprus en Kreta). Deze volkeren kende de olijfboom al zo'n 3000 jaar v.c.. Rond 600 v.c. werd het kweken van olijfbomen verspreid naar Griekenland, Turkije, Italië en via Spanje naar Noord-Afrika en andere mediterrane landen.

Vanwege de symboliek van olijfbomen (vrede, geluk, liefde en trouw) is de olijfboom ook heel geschikt als geschenk bij geboorten, huwelijk of andere speciale gelegenheden. Ook als aandenken bij overlijden heeft een olijfboom een symbolische waarde.
In Griekenland is daar een mythe over, verteld door Kurios Panagiotis in Areopolis, Mani, Griekenland.

De mythe gaat als volgt:
"In de tijd dat Zeus vanaf de Olympus zijn rijk regeerde, stond in een klein afgelegen dorp aan de voet van een heuvel, het huis van Galatios. Hij was een boer, met een klein stukje land en wat dieren. Samen met zijn vrouw, Camille, leefden ze van het land en wat de seizoenen hen gaven.
Ze hadden een simpel leven, zonder rijkdommen, maar met grote liefde voor elkaar. De grote pijn in hun bestaan was het feit dat ze nooit kinderen hadden gekregen. De jaren verstreken en ze hadden zich hierbij neergelegd. Ze hadden elkaar en waren allebei gezond, ondanks hun inmiddels hoge leeftijd.

Op een dag, bij het krieken van de dag, wordt Galatios wakker. Tot zijn grote verbazing ziet hij dat z'n vrouw nog naast hem in bed ligt. Dit is vreemd, want normaal gesproken is zij zeker een uur eerder wakker, en tegen de tijd dat Galatios uit bed komt, ruikt hun kleine huisje al naar houtvuur en versgebakken brood. Zachtjes schudt hij Camille wakker. Tot zijn grote schrik is ze bezweet van de koorts en haar ogen staan zwak. Snel gaat hij wat water halen voor haar en dept haar voorhoofd. Het ziet er niet goed uit en hij besluit naar het volgende dorp te lopen om hulp te halen.
Zo snel z'n oude benen kunnen rent hij de afstand en in zijn gedachten doet hij schietgebedjes. Bij terugkomst, samen met een kruidendokter, blijkt al gauw dat er weinig hoop is voor Camille. Hij moet haar kruidenthee geven en bidden voor haar. Dit gaat twee dagen zo door, maar haar toestand verslechtert. Op de derde dag, aan het einde van de morgen, blaast Camille haar laatste adem uit.

Galatios is ontroostbaar. Hij zit aan het  beekje naast hun huis hard te huilen. Op dat moment verschijnt Zeus en vraagt de oude man wat er aan de hand is, wat er zo verschrikkelijk kan zijn om een volwassen man zo hard te laten huilen. Galatios vertelt Zeus over het sterven van zijn vrouw en gaat op zijn knieen in een smeekbede. 'Zeus, grote god, geef me alsjeblieft mijn vrouw terug, blaas haar weer adem in, ze is het enige wat ik heb op deze wereld'. Het antwoord van Zeus is, 'Dat is het enige wat ik niet voor je kan doen, mijn beste man. Noem iets anders en ik zorg ervoor dat je het krijgt'.  Het verzoek van de oude man, is voor Zeus onbegrijpelijk. De oude man wil sterven. Als hij niet met zijn lieve vrouw samen kan zijn in deze wereld, wil hij samen met haar zijn in de nieuwe wereld. Zeus wil aan dit verzoek niet direct gehoor geven. Hij zegt de man dat hij er 1 volle dag heel goed over na moet denken.
Galatios heeft die dag niet nodig. Hij weet wat hij wil. De volgende dag zit hij 's morgens vroeg al bij de beek op Zeus te wachten. Zodra die verschijnt, stelt hij de man dezelfde vraag en krijgt hetzelfde antwoord.  Het verzoek van de oude man wordt ingewilligd door de nog steeds verbaasde oppergod.

Naderhand plant Zeus een nieuw zaad in de grond naast de beek. Het moet uitgroeien tot een boom. Een boom die lijkt op 2 mensen verstrengeld in elkaar, als symbool van liefde. Een boom die sterker is dan alle andere bomen. Een boom die veel gezond fruit draagt en een uitzonderlijk lange levensloop heeft".

Gezien de enorme hoeveelheid aan olijfbomen in Griekenland, maar ook op Lesvos (ruim 11 miljoen), hebben Galatios en Camille heel veel kindertjes gekregen. Allemaal met hun eigen karakteristieke vorm.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten