Volgens de overlevering was het noodweer. Het stormde zo hard dat in de flat aan de maasstraat de regen onder de balkondeur door naar binnen sloeg.
En omdat de stroom uit kon vallen, zette m'n vader door het hele huis kaarsen neer, met bij elke kaars een doosje lucifers.
Zeven-en-veertig jaar ben ik al weer. Jemig, als ik erover nadenk, voelt dat eigenlijk heel vreemd. De 50 jaar komt langzaam in zicht. Maar het gekke is: ik voel me helemaal niet zo! Ik weet nog dat pa het zelf werd en dat ik dat als twintiger best een hele leeftijd vond. En nu ben ik zelf hard die kant op aan het gaan.
Maar goed, je wordt ouder en je begint dat toch aan een aantal dingen te merken. Te laat naar bed gaan voel je onherroepelijk de volgende dag, terwijl ik vroeger soms tot 2.00 uur achter de computer kon zitten en de volgende dag om 6.00 uur zonder moeite m'n bed uitkwam.
Nog zoiets: ik kan niet meer zonder leesbrilletje als ik de krant wil lezen of achter de computer zit.
 |
| Zelfs Google feliciteert me! |
Het meest confronterend vond ik het toen ik werd bestempeld als 'een oudere man'. Dat was voorafgaand aan de gitaaravond in oktober De Klok. Hans had me gevraagd bij een van de jongere groepen ter ondersteuning op de basgitaar mee te spelen. In dat groepje zat de jongste dochter van Anja. Zij zei bij thuiskomst tegen Anja: "Nou hoor, ik vind het helemaal niet leuk, want bij ons speelt er een oudere man op een basgitaar mee"....Hmmm. Die "oudere man" he? Dat was ik....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten